Sztuczna inteligencja zawładnęła naszym życiem, ale również i filmami. Oto sześć najlepszych produkcji o tej tematyce

Nie ma chyba nośniejszego tematu w ostatnim czasie od Czatu GPT, czyli aplikacji do generowania tekstu opartego na sztucznej inteligencji. Z czatu GPT zaczęło w ostatnim czasie korzystać wiele osób, choć opinie co do niego są podzielone.

Skoro mowa o sztucznej inteligencji, to ta zagościła też w "Świecie według Kiepskich", kiedy to twórcy serialu użyli technologii deepfake, pozwalającej "przywrócić" zmarłych bohaterów - aktorów: Dariusza Gnatowskiego oraz Ryszarda Kotysa do odcinka specjalnego.

Skoro mowa o filmowym świecie, na przestrzeni lat powstało wiele produkcji o sztucznej inteligencji. Wybraliśmy sześć wartych obejrzenia filmów o tej tematyce.

Historia małego chłopca-robota, który jak każdy człowiek chciał kochać i być kochanym. Akcja obrazu dzieje się w XXI wieku. Zasoby naturalne wyczerpują się w zastraszającym tempie, a Ziemi grozi zagłada. Znaczną część jej mieszkańców stanowią roboty, które w wyglądzie zewnętrznym niczym nie różnią się od ludzi.

Powstają coraz to nowe formy robotów - sztucznych inteligencji. Jednym z nich jest mały chłopiec android, który wyrusza w emocjonalną podróż. Chce się dowiedzieć, czy może być czymś więcej niż maszyną. On kocha i chce być kochanym. Produkcja zdobyła kilka nagród oraz nominacji. Film otrzymał Oscara w kategorii najlepsza muzyka oryginalna oraz najlepsze efekty specjalne.

"Czarne lustro" choć jest serialem, można go traktować jak film, gdyż każdy odcinek jest odrębną od siebie historią. To produkcja, która zarówno w mroczny, ale też satyryczny sposób skupia się na tematach dotyczących współczesnego społeczeństwa, szczególnie na negatywnych konsekwencjach rozwoju nowych technologii.

Akcja "Czarnego lustra" toczy się w alternatywnej teraźniejszości albo bliskiej przyszłości. Warto dodać, że początkowo serial powstał jako 6-odcinkowa antologia, natomiast pierwszy epizod wyemitowany został 4 grudnia 2011 roku na antenie Channel 4. We wrześniu 2015 roku Netflix zakupił prawa do "Czarnego lustra". Aktualnie na platformie możemy oglądać 5. sezonów produkcji, natomiast w planach jest kolejny.

Czytaj też: Nie wyobrażam sobie dzisiaj nowego sezonu "Czarnego lustra". Chyba że jako komedię

"Czarne lustro" skupia się na historiach społeczno-obyczajowych osadzonych w różnej perspektywie czasowej, bliskiej współczesności. Poszczególne epizody są odbiciem cywilizacji oraz zapowiedź konsekwencji, które mogą doprowadzić do upadku, jeśli nic się nie zmieni.

W serialu poruszony zostaje również problem przekraczania barier obyczajowych w imię sztuki, zgubnego wpływu nowych technologii na życie osobiste bohaterów czy podporządkowania życia regułom telewizji czy portali społecznościowych, gdzie nic nie jest prawdziwe. Jeden z odcinków poświęcony jest tematowi gier komputerowych oraz jaki mają one wpływ na zdrowie psychiczne.

Warto dodać, że serial otrzymał pozytywne recenzje krytyków oraz stał się inspiracją dla innych twórców. Kilka lat temu Robert Downey Jr. powiedział, że odcinek „The Entire History of You” zainspirował go do stworzenia nowego filmowego projektu Warner Bros oraz własnego studia, Team Downey. Warto też podkreślić, że na Netfliksie wciąż jeszcze można oglądać odrębny od odcinków film, "Czarne lustro: Bandersnatch", opisywany jako interaktywny w kontakcie z widzami.

To właśnie na planie filmu "Ona" poznali się Rooney Mara i Joaquin Phoenix, którzy zagrali parę, a wkrótce później związali się ze sobą w prywatnym życiu. Fabuła "Her" skupia się na mężczyźnie, Heodore Twombly, który jest ułożonym i uduchowionym człowiekiem. Zarabia on na życie, pisząc wzruszające i bardzo osobiste listy dla innych ludzi. Kończy też długi związek i szybko intryguje się nowym, zaawansowanym systemem operacyjnym.

Nowy system zaprojektowany jest w taki sposób, by spełnić wszystkie potrzeby użytkownika. Gdy Theodore uruchamia system, natychmiast zachwyca się "Samanathą", czyli kobiecym, pięknym głosem, wrażliwym, wnikliwym, ale również i bardzo zabawnym. Jak się okazuje, potrzeby i pragnienia głosu rosną wraz z potrzebami mężczyzny, natomiast ich przyjaźń z czasem pogłębia się i przeradza się w miłość.

Warto dodać, że "Her" na 86. ceremonii wręczenia Oscarów otrzymał nagrodę w kategorii najlepszy scenariusz oryginalny, z kolei na 71. ceremonii rozdania Złotych Globów zdobył nagrodę w kategorii najlepszy scenariusz. Na Międzynarodowym Festiwalu w Rzymie "Ona" zdobyła nagrodę w kategorii najlepsza aktorka, przyznając statuetkę Scarlett Johansson.

To debiut reżyserski Alexa Garlanda, który został stworzony w 2015 roku. Fabuła skupia się na młodym programiście Calebie, pracującym w firmie komputerowej. Caleb wygrywa konkurs, w którym nagrodą jest możliwość spędzenia tygodnia w luksusowej posiadłości szefa firmy, Nathana.

Na miejscu okazuje się, że ten pracuje nad sztuczną inteligencją i chce, by Caleb przeprowadził test Turinga w celu sprawdzenia, czy projekt się udał. Mężczyzna zgadza się, odbywając serię rozmów z humanoidalnym robotem o imieniu Ava. Z czasem między nimi rodzi się nietypowa więź, natomiast Caleb odkrywa, że jego szef nie powiedział mu jednak całej prawdy o eksperymencie.

Warto podkreślić, że produkcja otrzymała dobre noty od krytyków, zdobywając 92 proc. pozytywnych ocen w serwisie Rotten Tomatoes. Krytycy tak pisali o debiucie Brytyjczyka, Alexa Gerlanda: Ex Machina opiera się bardziej na ideach niż efektach, ale nadal jest to wizualnie dopracowane dzieło i niezwykle wciągające sci-fi. O produkcji krytycy filmowi pisali, że obraz jest dziełem "obrzydliwie mądrym". Film zdobył kilka nominacji do Oscara, w kategoriach najlepszy scenariusz oryginalny oraz najlepsze efekty specjalne, dostając nagrodę w kategorii najlepsze efekty specjalne.

To film w reżyserii Stanleya Kubricka z 1968 roku, skupiający się na relacjach człowieka z inteligentnymi bytami, zarówno pozaziemskimi, ale również tymi stworzonymi przez człowieka. Scenariusz do produkcji został napisany wspólnie przez Kubricka oraz Arthura C. Clarke'a, częściowo na postawie wątków z opowiadań Clarke'a, takich jak m.in. "Posterunek", "Napięcie",  "Z kolebki - na wieczne orbitowanie" (Out of the Cradle, Endlessly Orbiting...), "Kto tam?" (Who's There?), "Podróż do wnętrza komety" (Into the Comet) oraz "U progu raju" (Before Eden).

Na jego postawie Stanley Kubrick nakręcił film, natomiast Clarke napisał powieść pod takim samym tytułem. Produkcja weszła na ekrany kin 6 kwietnia 1968 roku. Film dzieli się na trzy epizody, których akcja ma miejsce w różnych okresach historycznych i zakątkach wszechświata. Są to epizody, luźno powiązane ze sobą tajemniczym monolitem, którego symbolika w filmie może być interpretowana na wiele sposobów.

"Odyseja kosmiczna" doczekała się kontynuacji "2010: Odyseja kosmiczna", gdzie wśród rywalizujących ze sobą załóg amerykańskich i radzieckich astronautów pojawia się astronauta David Bowman, główny bohater filmu Kubricka.

Propozycja od Ridleya Scotta z 1982 roku na motywach powieści "Czy androidy śnią o elektrycznych owcach" autorstwa Philipa L. Dicka. Obraz ukazuje dystopijną wizję Los Angeles roku 2019, pokazując świat, gdzie genetycznie wytworzone istoty - replikanci są podobni do ludzi w swojej powierzchowności. Są oni używani do niebezpiecznych zadań w pozaziemskich koloniach.

W wyniku buntu replikantów w jednej z takich kolonii, ich przebywanie na Ziemi zostaje uznane za nielegalne. Z kolei specjalne jednostki policji, zwane "łowcami androidów", mają za zadanie łapać i "odsyłać na emeryturę" nieposłuszne jednostki. Fabuła skupia się głównie na grupie replikantów ukrywających się w Los Angeles i tropiącym ich podejrzliwym łowcy, Ricku Deckardzie.

Warto dodać, że status kultowego film zawdzięcza m.in. rozwojowi epoki kina domowego. Produkcja zwraca również uwagę na takie tematy, jak m.in. globalizacja, przeludnienie, inżyniera genetyczna czy też problemy klimatyczne. To najbardziej osobisty film Scotta, który otrzymał nominację do Oscara w 1982 roku za scenografię oraz efekty wizualne. W 2007 roku Amerykański Instytut Filmowy umieścił film na 97. miejscu w rankingu „100 najlepszych filmów wszech czasów”. Obraz otrzymał nagrodę Hugo w kategorii najlepsza prezentacja dramatyczna w 1983 roku. Był nominowany do ośmiu nagród BAFTA, z których zdobył trzy.