„Fundacja” to serial sci-fi dla nerdów, którzy czekają na „Diunę” i kochają „Star Wars”

Fani klasycznych powieści z gatunku science fiction nie mają w tym roku na co narzekać. Już w przyszłym miesiącu na ekrany polskich kin oraz do HBO Max trafi nowa „Diuna”, czyli kolejna ekranizacja prozy Franka Herberta z 1965 roku, podczas gdy Apple TV+ rusza właśnie z „Fundacją”, czyli serialową wersją serii książek Isaaca Asimova z lat 40. ubiegłego wieku od Davida S. Goyera.

Chociaż zjadłem zęby i popsułem sobie oczy, czytając książki z gatunku science fiction pod przysłowiową kołdrą, a do tego widziałem dziesiątki filmów i seriali utrzymanych w stylistyce sci-fi, tak „Fundację” jakiś cudem ominąłem i nie oglądałem żadnych trailerów. Przez pierwszy kwadrans seansu nie mogłem się wręcz połapać, jaki jest właściwie motyw przewodni tej ekranizacji.

Z jednej strony mamy statki kosmiczne, Imperatora oraz jego klony, a miejscem akcji jest Megalopolis, przywodzące na myśl Coruscant z „Gwiezdnych wojen”. Z drugiej dla rozwarstwionej klasowo ludzkości, podróżującej między gwiazdami niczym w „Star Treku”, istotne są religia i etykieta jak w „Diunie” (albo… w „Grze o tron”). Nie da się jednak powiedzieć, żebym czuł się tu jak w domu.

Jakby tego było mało, serial Apple’a czerpie wizualną inspirację od klasyków gatunku, ale po prawdziwe to właśnie jego materiał źródłowy był bazą dla „Gwiezdnych wojen”, „Star Treka” i „Diuny”, które kolejno i nieco paradoksalnie przychodziły mi na myśl podczas seansu pierwszego epizodu „Foundation”. Bardzo szybko zrozumiałem jednak, że takie szukanie analogii akurat w tym przypadku nie ma żadnego sensu.

Na szczęście pierwszy odcinek „Fundacji” dość zgrabnie zarysowuje nam ten wyjątkowy świat przedstawiony, który poznajemy oczami głównej bohaterki. Gaal Dornick opuszcza swój zacofany glob i trafia do wspomnianego Megalopolis z myślą, że dostała pracę. W tej matematycznej geniuszce potencjał dostrzegł jednak niejaki Hari Seldon, który ostrzega rodaków przed nadciągającą zagładą.

Nie oznacza to jednak, że Hari Seldon jest fatalistą. Naukowiec gorąco wierzy w to, że ludzkość jest w stanie skrócić czas pomiędzy upadkiem Imperium a rozkwitem nowego społeczeństwa na jego gruzach, tworząc futurystyczną arkę przymierza, która przechowa najważniejsze zdobycze cywilizacji, czyli wiedzę o odkryciach naukowych oraz kronikę dziejów ludzkości dla przyszłych pokoleń.

Po pierwszym odcinku można domniemywać, że opuścimy Megalopolis i będziemy obserwowali budowę tego fundamentu dla przyszłej cywilizacji. Trudno jednak przewidzieć, jak się będzie rozwijała dalej akcja — tak jak Hari Seldon i Gaal Dornick są w stanie wyliczyć kierunek rozwoju cywilizacji, tak decyzje wchodzących w jej skład jednostek to już osobna para kaloszy.

Z początku nieco odrzucało mnie mrowie takich statycznych scen, w których ubrane w fikuśne ciuchy postaci spotykają się w przepastnych salach, by prowadzić pompatyczne rozmowy. Przywodzi to na myśl bardziej teatr telewizji niż typowy serial sci-fi, którego się spodziewałem, ale szybko się okazuje, że dialogi zmiksowano tutaj z elementami typowymi dla gatunku science fiction.

Już w pierwszym odcinku „Fundacji” nie brakuje fenomenalnych ujęć w przestrzeniach kosmicznych oraz widowiskowych eksplozji, a w tle majaczy futurystyczna technologia z hologramami na czele. Stawia to „Fundację” w kontraście do zapowiadającej się również na wizualną ucztę dla oka „Diuny”, której autor postawił na bardziej analogowe technologie.

Scenarzysta i reżyser debiutanckiego sezonu przekonują, że to powieść o nadziei, a sam mam nadzieję, że kolejne epizody mnie zachwycą. Z rekomendacją (lub jej brakiem) muszę się wstrzymać do czasu, aż Apple udostępni kolejne odcinki. Te będą pojawiały się co piątek rano w usłudze Apple TV+, a pierwszy sezon w reżyserii Davida S. Goyera będzie liczył 10 epizodów.

W serialu w głównych rolach pojawią się Jared Harris (Hari Seldon), Lee Pace (tajemniczy Brat Dzień), Laura Birn (Demerzel), Leah Harvey (Salvor Hardin) i Lou Llobell jako dorosła Gaal Dornick. W tę ostatnią bohaterkę, w ramach retrospekcji osadzonych na ponad trzy dekady przed tą główną linią czasową, w apple’owskiej ekranizacji „Fundacji” wcieliła się z kolei Teyarnie Galea.