Nic tak nie łączy Polaków jak nienawiść do TVP. Telewizja Polska oceniona najgorzej w historii

Chyba nikt w Polsce nie pokusiłby się o tezę, że TVP kiedykolwiek było idealną telewizją publiczną. Przez lata można było narzekać na niedofinansowanie tego nadawcy, technologiczne zacofanie i brak ambicji stanowienia kulturowego centrum na wzór BBC. Ale zarazem tylko ślepiec nie byłby w stanie przyznać, że stan Telewizji Polskiej w ostatnich latach staje się coraz bardziej dramatyczny. Absolutny brak obiektywizmu w programach informacyjnych, agresywny i propagandowy język, nijaka oferta rozrywkowa oraz ignorowanie potencjału seriali premium to tylko niektóre z licznych grzechów TVP.

Oprócz nich warto też zwrócić uwagę na liczne afery związane z publicznym nadawcą, w tym ostatnio cenzurowanie tęczowego makijażu Roksany Węgiel w „Dance Dance Dance”, ciągłe przekładanie daty dokumentu o katastrofie smoleńskiej czy układanie ramówki tylko i wyłącznie pod Kościół katolicki. Coraz bardziej wykruszają się też znane twarze współpracujące przez lata z Telewizją Polską. Przyszłość kultowego „1z10” wisi na włosku, „Eurowizji” nie skomentuje Artur Orzech, a zamieszanie z prowadzącymi „Pytanie na śniadanie” na gorąco komentowała cała Polska.

Wymyślona przez nowego-starego prezesa TVP strategia operowania na nostalgii starzejącej się widowni przez jakiś czas funkcjonowała całkiem nieźle. Reaktywacja „Koła fortuny” i zatrzęsienie programów odwołujących się do PRL-u miało swój powab. Ale w ostatnich latach dało się wyczuć olbrzymie problemy Telewizji Polskiej z wymyślaniem nowych i oryginalnych formatów. A pandemia koronawirusa w tym nie pomogła.

Jak długo można opierać się na sukcesie „Korony królów” i „Sanatorium miłości”, zanim widzowie w końcu się tymi tytułami znudzą? Na pewno nie w nieskończoność, więc problemy TVP będę jeszcze postępować. A nawet wysoka pomoc rządowa w sytuacji dużego kryzysu finansowego służy bardziej podtrzymywaniu przy życiu niż inwestowaniu w przyszłość. Nie sprzyja to też pozytywnemu nastawieniu widzów, których (nawet tych śledzących na co dzień programy Telewizji Polskiej) podobna pomoc oburza.

Na kwietniowy wynik sondażu przeprowadzonego przez CBOS oczywiście nałożył się polityczny konflikt, który dzieli społeczeństwo w bardzo wielu różnych aspektach życia. Nie ma wątpliwości, że telewizja publiczna, która odbiera człowieczeństwo części swoich rodaków (w tym wypadku należących do społeczności LGBT+) nie zasługuje na takie miano. A ponieważ oprócz tego stosuje też często miałką propagandę i otwarcie angażuje się w partyjne spory, odrzuca od siebie coraz więcej grup społecznych.

Natomiast moim zdaniem nie należy też lekceważyć kryzysu, w jakim znalazła się tworzona przez TVP rozrywka. Bo kanały publicznej telewizji bardzo wiele osób oglądało właśnie z uwagi na nią. A ponieważ doceniali tamtejsze produkcje i programy, to chwalili też samą telewizję. Sączona codziennie przez „Wiadomości” propaganda za pierwszy zjazd w badaniach CBOS-u po 2014 roku. Ale problemy TVP sięgają głębiej. I nic nie wskazuje na to, żeby sytuacja miała się wkrótce poprawić. Nie w takim układzie politycznym i przy kierownictwie zarządzanym przez Jacka Kurskiego.