"Wszyscy święci New Jersey" to film wyłącznie dla fanów "Rodziny Soprano", choć oni też mogą być rozczarowani

Twórcy "Wszystkich świętych New Jersey" mrugają okiem do fanów "Rodziny Soprano" niemal w każdej scenie, nie oferując jednak nic, co sprawiłoby, że obraz zapadnie im w pamięć tak dobrze, jak kultowy oryginał. Bogactwo zmyślnie wplecionych w opowieść i dialogi smaczków i innych easter eggów to, rzecz jasna, obowiązkowy element dla produkcji, która bazuje na postaciach i informacjach ze swojego kultowego serialowego poprzednika. Nie sposób oczekiwać od prequela wyzbycia się nawiązań, a te sensowne i podkreślające dbałość o konsekwencję są zawsze mile widziane. Ważne, by poza tym mieć do czynienia z solidnym, autonomicznym obrazem, który nie odstaje zanadto jakością opowieści od oryginału.

Niestety, fabuła "Wszystkich świętych" okazuje się schematyczną historią gangsterską, w której - w przeciwieństwie do serialu - nie zajrzymy w zakamarki psychiki znakomicie nakreślonych bohaterów. I w której tematyka przestępcza jest w istocie pretekstem do podjęcia innych fascynujących wątków i opowiedzenia znacznie głębszych historii.

Głównym bohaterem "Wszystkich świętych New Jersey" jest Dickie Moltisanti, ojciec serialowego Christophera. Widzowie i fani " The Sopranos" nigdy nie poznali tego bohatera - został zabity, gdy Chris był jeszcze małym chłopcem. Chris - jeśli nie pamiętacie - był kuzynem Carmeli Soprano (a zatem również dalszym dla Meadow i AJ'a). Sam Tony nazywał go swoim bratankiem (w dzieciństwie również nazywali się kuzynami) i opiekował się nim właśnie ze względu na śmierć Dickiego.

Rozgrywający się na przełomie lat 60. i 70. XX wieku "Wszyscy święci" przedstawiają nam zatem młodsze wersje wielu znanych postaci, w tym, rzecz jasna, Tony'ego (w tej roli Michael Gandolfini, bezbłędnie wcielający się w młodszą wersję postaci graną przez swojego ojca, Jamesa, który zmarł w 2013 roku), który nie skalał się jeszcze prawdziwą przestępczością. Film pozwala widzom lepiej zrozumieć, dlaczego w serialu Tony zawsze miał dla Chrisa taryfę ulgową i troszczył się o niego. Dickie, poza roztaczaniem opieki nad własną rodziną, był bowiem kimś na kształt ojca właśnie dla Tony'ego. Trudno się dziwić - Johnny Soprano swój czas dzielił na odsiadki lub zajmowanie się "biznesem". I właściwie na wszystko inne, co nie miało związku z Livią i samym Tonym.

Ta opowieść to doskonale wszystkim znana historia: oto gangster, który pnie się na szczyt, by - jak to zwykle bywa - wkrótce z niego spaść. Twórcy dorzucili do tego trudne dzieciństwo (Tony) i napięcia rasowe, wszystko to jednak okazuje się do bólu schematyczne. Nie na tyle, by śmiertelnie się nudzić, ale wystarczająco, by odnieść wrażenie, że mdłe odtwórstwo jest tu zmiksowane z garścią dopowiedzeń do innej opowiedzianej już przed laty serialowej opowieści.

"Wszyscy święci New Jersey" to przede wszystkim uzupełnianie brakujących fragmentów tej opowieści, wypełnianie białych plam. Nie ukrywam - pełne fajnych smaczków, które nostalgiczni fani będą wyłapywać z uśmiechem. Nie da się jednak nie zauważyć, że prequelowi brakuje dosłownie wszystkiego tego, co z "Rodziny Soprano" uczyniło serial wybitny i legendarny. Fani starszej produkcji z jednej strony docenią naprawdę zmyślnie wprowadzone nawiązania i fabularne uzupełnienia, popisy fantastycznej obsady i kilka klimatycznych, gangsterskich scen. Z drugiej - poczują się rozczarowani, że "Wszyscy święci" to co najwyżej aneks, któremu brak ambicji: warstw i głębi. Cała reszta widzów pozostanie co najwyżej obojętna, nie mogąc czerpać radości z tego, co w filmie najfajniejsze.