Czekasz na nowego "Wiedźmina"? Sprawdź, od czego zacząć przygodę z książkami

"Wiedźmin" ma bogatą historię - 6 powieści, kilkanaście opowiadań, a na ich podstawie gry, film i serial Netfliksa. Gdy zaczynałem przygotowywać się do napisania tego tekstu z pewnym zaskoczeniem zauważyłem, że nie będzie to tak prosta sprawa, jak może się wydawać. W tym momencie wiedźmiński świat pióra Andrzeja Sapkowskiego składa się z pięciotomowej sagi, dwóch tomów opowiadań, jednej pozornie niezależnej powieści, a także z opowiadania, które rzutem na taśmę znalazło się w kanonie i jednego, które mogłoby aspirować, żeby się w nim znaleźć.

I pozornie sprawa wydaje się dość prosta, bo jeśli ktoś nie czytał jeszcze nic z tej bogatej serii, to wystarczy, że zacznie od... początku, a więc będzie czytał książki z grubsza w kolejności wydawania kolejnych tomów.

W jego skład wchodzą opowiadania: „Głos rozsądku”, „Wiedźmin”, „Ziarno prawdy”, „Mniejsze zło”, „Kwestia ceny”, „Kraniec świata”, „Ostatnie życzenie”.

W jego skład wchodzą opowiadania: „Granica możliwości”, „Okruch lodu”, „Wieczny ogień”, „Trochę poświęcenia”, „Miecz przeznaczenia”, „Coś więcej”.

Opowiadania z obu tomów stanowią niezłe wprowadzenie do wiedźmińskiego świata. Opowiadają o przygodach Geralta w sposób niechronologiczny, ale nie ma to wielkiego znaczenia, bo niemal każde z nich stanowi zamkniętą i spójną całość. W zasadzie poza kilkoma wyjątkami można czytać je na wyrywki, chociaż kolejność poszczególnych opowiadań może być o tyle istotna, że zostały one ułożone tak, aby możliwe dobrze korespondować ze sobą - widać to zwłaszcza po tomie „Ostatnie życzenie”, którego teksty oddziela podzielone na części opowiadanie „Głos rozsądku”.

Ponadto opowiadania stanowią wprowadzenie do powieści. Zapowiadają wątki i przedstawiają bohaterów, których problemy będziemy obserwować w kolejnych powieściach.

Powieściowa seria w świecie wiedźmina to już nie proste opowiadania, a cała saga, która równie mocno co losami Geralta zajmuje się tym, jak wygląda i będzie wyglądał świat po inwazji Nilfgaardu. Dużo tu polityki, ale nie brakuje również wątków awanturniczych (wyjątkowo dobrze widać to zwłaszcza w tomie „Chrzest ognia”). Saga jest istotna z wielu powodów. Po pierwsze wprowadza wielu nowych bohaterów, po drugie rozbudowuje świat, z czego potem tak chętnie będą korzystać twórcy gier komputerowych. Do tego stopnia, że wątek konfliktu z Nilfgaardem będzie przewijał się nie tylko w kolejnych częściach komputerowego „Wiedźmina”, ale również będzie jednym z głównych tematów gry „Thronebreaker”.

Fabuła zamyka wielkie wydarzenie rozpoczęte w opowiadaniach i jest historią tak imponującą rozmachem, że wystarczy na wiele sezonów serialu Netfliksa. Oczywiście powiedzenie, że „zamyka definitywnie” byłoby tu pewną przesadą.

„Sezon burz” to powieść wydana w 2013 roku, która ukazała się mimo tego, że Andrzej Sapkowski zarzekał się, że nic w świecie wiedźmina już nie powstanie. Fabuła rozgrywa się, jak można spekulować, niedługo przed akcją opowiadania „Wiedźmin” z tomu „Ostatnie życzenie”. Nie jest ona bezpośrednio powiązana fabularnie z pięciotomową sagą, można więc powieść przeczytać w dowolnym momencie. Z epilogiem, chociaż jest bardzo niejasny, warto zapoznać się już po przeczytaniu „Pani jeziora”, chociaż nie jest to konieczne.

„Droga, z której się nie wraca” to opowiadanie, którego akcja rozgrywa się w świecie fantasy. Początkowo Sapkowski nie planował go jako części większej całości. Dopiero później, gdy cykl wiedźmiński powstawał, autor uznał, że szkoda mu żeńskiego imienia, które wymyślił na potrzeby „Drogi...”. W opowiadaniu pojawia się czarodziejka i wojownik, którzy mają się ku sobie, Sapkowski więc na pewnym etapie uznał ten tekst za historię rodziców Geralta. Zresztą echa tych bohaterów słychać w opowiadaniach i powieściach.

„Coś się kończy, coś się zaczyna” to opowiadanie, które oferuje szczęśliwe zakończenie najważniejszym bohaterom sagi. Andrzej Sapkowski zaznacza jednak, że to żart i dodatkowo napisany został na okoliczność ślubu znajomych. Nie zmienia to jednak faktu, że to opowiadanie jest dość zabawne i, jeśli po przeczytaniu wszystkich dostępnych opowiadań i powieści, zatęsknicie za tymi bohaterami, to droga będzie miłym powrotem do ich przygód i spraw. Ale tylko tyle.

Sposób jest o tyle dobry, że z grubsza jest on zgodny z zamysłem autora i czasem publikacji. Jednak fani na licznych formach poświęconych twórczości Sapkowskiego ustawili wszystkie dzieła w kolejności chronologicznej, porządkując nawet opowiadania. Oczywiście nie powinniśmy przywiązywać się do tej chronologii, bo w wielu przypadkach nie jest ona kluczowa, pozwala natomiast z grubsza uszeregować wydarzenia z życia wiedźmina Geralta. Poniższe zestawienie pochodzi z tej strony.

Pamiętajcie jednak, że docieranie do chronologii jest zadaniem dość karkołomnym i niepozbawionym możliwych błędów i niespójności. Nie zmienia to jednak faktu, że przy ponownej lekturze warto sprawdzić, jak taka metoda czytania działa w praktyce.

Po raz pierwszy opublikowano w marcu 2019