„The Morning Show” w 2. sezonie wymienia #MeToo na koronawirusa

Na start swojego VOD firma z Cupertino przygotowała kilka seriali z naprawdę wysokiej półki, a nie licząc wpadek pokroju „See”, trzymają one świetny poziom. Od ich premiery minęło zresztą sporo czasu i zaczęły już wracać z kolejnymi sezonami, a teraz przyszła kolej na „The Morning Show”, czyli serial opowiadający o kulisach pracy telewizji śniadaniowej w fikcyjnej nowojorskiej stacji.

W pierwszym sezonie Apple skupił się na tematyce #MeToo i zrobił to cholernie dobrze. Zamiast tłuc widza po głowie wyświechtanymi frazesami, twórcy zastosowali się do zasady „nie mów, tylko pokazuj” i pokazali bardzo bolesne sytuacje z wielu różnych perspektyw. Udało się im nie popaść ani w banał, ani nadmierne moralizatorstwo oraz… wyczerpać ten wątek. Serial się jednak nie skończył.

W pierwszym udostępnionym odcinku 2. sezonu jesteśmy świadkami wydarzeń, które rozgrywały się wiele miesięcy po samobójstwie Hannah. Alex Levy, czyli jedna z głównych bohaterek grana przez Jennifer Aniston zamknęła się na odludziu i kończy właśnie pisać swoją książkę, a Reese Witherspoon jako Bradley Jackson, czyli druga z pierwszoplanowych postaci, zajęła de facto jej miejsce.

Obie kobiety wydają się co prawda zadowolone z miejsca, w którym się znalazły, ale w chwili, gdy je ponownie spotykamy, coś zaczyna iść nie tak — i to na obu frontach. Przed pierwszą z kobiet roztacza się wizja ewentualnego powrotu na antenę, ale za to drugiej zaczyna niespodziewanie się osuwać grunt spod nóg.

Aż szkoda, że Apple nie zdecydował się zrobić z tego epizodu odcinka specjalnego — tak samo jak w przypadku dwóch epizodów „Mythic Quest” wydanych odpowiednio na samym początku pandemii i po roku od jej wybuchu. Nie liczcie też bynajmniej na to, że Alex i Bradley spotkają się za biurkiem serialowej śniadaniówki już w pierwszym z nowych odcinków — to nas czeka najwcześniej za tydzień.

Fabularnie dotarliśmy ledwie do końcówki 2019 roku. Na ulicy słychać jakby więcej pokasłujących ludzi niż zwykle, a w potencjalnych newsach zaczyna się przewijać wątek Chin i my już wiemy, że świat w „The Morning Show” jest już na skraju pandemii. Serial jest niczym osoba chora na koronawirusa w trakcie procesu inkubacji i jeszcze nie wiadomo, jak trudno będzie przechodzić samą chorobę.

Twórcy zdecydowali się na dość powolne rozstawianie pionków na planszy, a do gry wróciła większość bohaterów z pierwszego sezonu, razem z obsadą — od pociesznego pana pogodynki, czyli Yanko Floresa (Nestor Carbonell) aż po zawadiackiego biznesmena Cory’ego Ellisona (Billy Crudup). Serial daje odpowiedź na pytanie, co się z nimi działo i delikatnie zajawia, jakie problemy ich czekają.

Jako widzowie jesteśmy jednak już zmęczeni trwającą od półtora roku sytuacją, a istnieje ryzyko, że sprawy lada moment znowu wymkną się spod kontroli. Mam wrażenie, że masowy odbiorca w popkulturze szuka raczej ucieczki od tematu, który od ponad roku nie schodzi z pierwszych stron gazet, a wszystko wskazuje na to, że „The Morning Show” od niego nie ma zamiaru uciekać.

Znacznie gorsze obrazy widzieliśmy rok temu w tej prawdziwej telewizji, więc w tej fikcyjnej rzeczywistości musieliby chyba pojawić się w Central Parku odpowiedzialni za koronawirusa kosmici, aby wzbudzić większe emocje. Przy takich masowych tragediach łatwo o znieczulicę, gdy nie ma personalnego punktu zaczepienia, o który łatwiej było w odcinkach o #MeToo. 

Pozostaje mieć tylko nadzieję, że scenarzyści „The Morning Show” zatrudnieni przez Appel’a albo mają jakiegoś asa w rękawie i opowiedzą o koronawirusie tak, jak nie robił tego jeszcze nikt inny przed nimi, albo wykorzystają go jedynie jako pretekst, by przejść do innej tematyki. Na tę chwilę obawiam się jednak rozczarowania — bardzo chciałbym się jednak pomylić i mile zaskoczyć.