Bardziej czekam na Disney+ niż na HBO Max. To będzie szał na miarę wejścia do Polski Netfliksa

Rok 2022 będzie mocny pod względem streamingu. Już niedługo, bo 8 marca, pojawi się w Polsce HBO Max. Zastąpi tym samym HBO GO, ale nie będzie to tylko kosmetyczny rebranding, lecz również i spory zastrzyk filmów i seriali nie tylko ze znaczkiem HBO, ale i Warnera, Sony i amerykańskich stacji telewizyjnych.

Na wejście Disney+ do Polski czekamy już ponad dwa lata, ale w końcu to się zmieni - nastąpi to dopiero/już latem. Tak więc nawet jeśli nigdzie konkretnie nie wybieracie się na wakacje, to będziecie mogli spędzić je na Tatooine lub w innych miejscach odległej galaktyki. A to przecież dopiero początek ofensywy Miszki Miki na polskim rynku.

HBO jest marką, która jest bliska memu sercu od końca lat 90., kiedy stacja była dostępna na Wizji TV - konkurencji Cyfry+. "To nie telewizja, to HBO" - to hasło wcale nie była przesada i nikomu nie trzeba już tego tłumaczyć. Wspaniałe to były czasy, a dekodery i talerze obu platform (lub posiadanie kolegi z jednym z nich) otwierał wrota do magicznego świata hollywoodzkich filmów, które dopiero co były w kinach lub można je było dorwać tylko na VHS-ie. O serialach nawet nie wspominając. To już nie wróci, a na rynku streamingu robi się coraz tłoczniej. Dalej będę płacił za HBO, ale na samo Max aż tak bardzo się nie napalam.

Aplikacja HBO GO nie jest idealna (szczególnie w przeglądarce, bo na telewizorze działa już zdecydowanie lepiej), a jakość audio-wideo pozostawia wiele do życia. Jednak była i jest. Wszyscy liczymy na to, że HBO Max poprawi aspekty techniczne, a do tego filmy Warnera będą lądować tam już po 45 dniach od premiery. To naprawdę COŚ.

Odczujemy różnicę, ale nie będzie to rewolucja w stylu wynalezienia streamingu. "Matrix 4" czy "Diuna" i inne przeboje i tak prędzej, czy później wylądowałyby na HBO i HBO GO. No i mieliśmy też przez cały czas dostęp do najnowszych i kultowych produkcji oryginalnych. Niektóre nawet miały premierę równo z USA, jak np. specjalny program z "Harrym Potterem".

Jednak, żeby nie było: cieszę się z wejścia HBO Max, liczę na obraz i dźwięk na miarę XXI wieku, sowite powiększenie bazy, która w obecnej odsłonie nie powala, ale za to nadrabia jakością seriali. Ostrzę sobie pazurki na perełki z Adult Swim czy pooglądanie sobie kreskówek mojego dzieciństwa z Cartoon Network, ale bez nich też bym przeżył.

To będzie jednak tylko rozwinięcie i dopełnienie HBO GO, które przede wszystkim maiłem dla originalsów i filmów Warnera. I to dalej będzie stanowić trzon HBO Max (aczkolwiek dojdzie jeszcze np. biblioteka hitów Sony na wyłączność). 8 marca 2022 roku będzie więc końcem pewnego etapu, a nie epoki.

Z Disney+ sprawa jest zupełnie inna. To będzie debiut w stylu Netfliksa w naszym kraju. Platforma streamignowa została uruchomiona 12 listopada 2019 roku i od tego momentu Polacy mogli obejść się smakiem. Przynajmniej jeżeli chodzi o w pełni legalny dostęp do ekskluzywnych treści. Ci bardziej sprytni kombinowali przez VPN-a i w sumie płacili za subskrypcję, więc nie można powiedzieć, że byli złodziejami.

Niestety przez brak platformy Miszki Miki rozkwitło też piractwo, bo postawiono ludzi przed wyborem: biernie patrzeć na kolegów za granicą jak jarają się "Mandalorianem" lub ściągnąć serial z torrenta w jakości HD. I w sumie dopiero niedawno poznaliśmy przybliżoną datę wejścia Disney+ do Polski, więc wcześniej, gdy nawet nie było światełka w tunelu, tym łatwiej było sobie tłumaczyć piracenie. A recenzje i zachwyty kusiły, oj kusiły.

Sam nie wiem, od czego zacznę maratony: od seriali Star Wars ("Mandalorian", "Księga Boby Fetta", "Visions", a zaraz i "Obi-Wan" i wiele innych w kolejce) czy Marvela (m.in. "WandaVision", "Falcon i Zimowy żołnierz", "Loki", "Hawkeye", a wkrótce i "Moon Knight"). Do tego jeszcze dochodzą filmy animowane Pixara i rzecz jasna Disneya, które przeoczyłem w ostatnich latach.

Możliwe, że znajdą się też tytuły z przepastnej oferty Hulu czy FX (podlinkowałem ichniejsze produkcje, których jest od groma i tylko po części były dostępne w Polsce). Krótko mówiąc: będzie przy czym zarywać noce. Dojdzie też nowa wymówka na pozostanie w domu w weekend.

I możecie się ze mnie śmiać, że nie dopłynąłem do Pirackiej Zatoki lub nie oglądałem tego na podejrzanych stronach z serialami online. Już z tego wyrosłem i najzwyczajniej w świecie unoszę się honorem, gdy mam okradać nawet takiego molocha jak The Walt Disney Company (szczególnie, że na subskrypcję można zrzucać się z innymi). I jestem w tym konsekwentny.

Stałem się też wygodnicki i nie chce mi się bawić w ściąganie plików avi i przerzucanie ich na telewizor. Wolę sobie wszystko odpalić z poziomu pilota z dopasowanymi napisami i nogami rozwalonymi na kanapie. A także z polecajkami, wyszukiwarką z gatunkami i kategoriami, możliwością przeskoczenia intra (mam nadzieję, że to będzie!) i dokończenia w punkcie przerwania serialu. Wszystko prawilnie i legitnie. Zresztą i tak wcześniej się nie nudziłem, bo konkurencja przecież nie spała. I dzięki temu te najbardziej mnie interesujące produkcje Amazon Prime Video mam już z głowy.

Dlatego z jednej strony odliczam miesiące do uruchomienia polskiego Disney+, który stanie się nowym nemezis Netfliksa z ambicjami monopolisty, ale z drugiej trochę się obawiam tej kupki wstydu, którą sobie narobiłem i mnie przygniecie niczym Jabba. Biorąc pod uwagę przesyt premier seriali i filmów na tej i innych platformach oraz to, że życie nie kończy się na serialach, myślę, że ogarnięcie zaległości zajmie mi co najmniej z pół roku. I wcale nie narzekam.

* zdjęcie główne: screen z dmedmedia.disney.com