Jeśli kochasz Dziedzictwo. Hereditary, to polubisz te filmy. 7 tytułów, które wjeżdżają na psychę

"Dziedzictwo. Hereditary" to stosunkowo młody film - liczy sobie zaledwie 7 lat. Pełnometrażowy debiut Ariego Astera okazał się hitem, który zaliczył się do panteonu najlepszych tytułów psychologicznego kina grozy, które doskonale miesza ze sobą nadnaturalną tematykę z osobistymi dramatami. Oto siódemka podobnych do "Hereditary" produkcji, które zaliczają się do horrorowego gatunku i zdecydowanie bardziej wolą "wjeżdżać na psychę", niż pobudzać nas co pięć minut jumpscare'ami.

Liczący sobie już 11 lat, najstarszy ze zgromadzonych horror. Dopóki do gry nie weszła Toni Collette, palmę pierwszeństwa w konkursie na najmocniejszą kreację matki w kinie grozy trzymała Essie Davis. "Babadook" to mroczne jak diabli kino o rodzinie, która próbuje pozbierać się po stracie męża i zarazem ojca. Matka znajduje w pokoju swojego siedmioletniego syna tajemniczą książkę, której bohaterem jest upiór, Babadook. Wkrótce zaczyna on nawiedzać obydwoje.

Nie boję się tego powiedzieć - James Wan w moim odczuciu to ojciec współczesnego horroru - dał światu wiele bardzo udanych dzieł z tego gatunku. Jednym z nich jest "Wcielenie", które opowiada o Madison, kobiecie doświadczającej makabrycznych, spełniających się wizji i z biegiem czasu odkrywającej koszmarne sekrety z rodzinnej przeszłości. To film, który niby operuje znanymi w horrorze środkami, ale ostatecznie oferuje świeżość i solidną dawkę mocnej grozy.

Prawdopodobnie najlepszy film w reżyserii Leigha Whannella, któremu ostatni "Wolf Man" średnio wyszedł. Tutaj twórca opowiada historię Cecilii, której przemocowy mąż, naukowiec, popełnia samobójstwo. Od tego momentu kobieta doświadcza dziwnych zdarzeń, coraz bardziej zbliża się do obłędu, podejrzewając, że śmierć jej partnera jest oszustwem. Kino zdecydowanie spełniające definicję "wjeżdżającego na psychę".

Po sukcesie, jakim niewątpliwie było "Hereditary", Ari Aster poszedł za ciosem i nakręcił jeden z najoryginalniejszych współczesnych horrorów. "Midsommar" opowiada o młodej parze, której niespecjalnie się układa. Postanawiają jednak wziąć udział w wakacyjnej wyprawie do tajemniczej, odciętej od świata skandynawskiej wioski, gdzie trwa festiwal coraz bardziej podejrzanych obrzędów i rytuałów. Nie przypominam sobie innego horroru, który niemal w całości był kręcony w jasnym, naturalnym świetle dnia, i tak doskonale potęgował strach i dyskomfort, jak robi to Aster w tym filmie.

Dopisywanie nowych rozdziałów do znanych i legendarnych już filmów rzadko kończy się dobrze - przekonali się o tym chociażby widzowie najnowszej, zmaltretowanej przez Davida Gordona Greena, części "Egzorcysty". Na szczęście "Omen: Początek" to zdecydowanie inne, dużo lepsze i szanujące materiał źródłowy buty - film Arkashy Stevenson znakomicie buduje główną bohaterkę, doskonale czerpie z ikonicznego klimatu, jednak stoi samodzielnie na własnych nogach. Jeśli brać się na nowo za stare historie, to właśnie tak.

Kontrowersyjna (a może nie?) teza - "Suspiria" w wykonaniu Luki Guadagnino jest filmem lepszym od reżyserowanego przez legendarnego Dario Argento oryginału. To również dzieło po prostu inne, bardziej współczesne, ale absolutnie na maksa podkręcające bolesno-zmysłowe wrażenia. "Taniec śmierci" po obejrzeniu tego filmu nabiera znaczenia, a Guadagnino wraz z ekipą techniczną popisuje się tu prawdziwą maestrią, podobnie zresztą aktorki, w tym m.in. Tilda Swinton w podwójnej roli.

Widziałem ten film kilka lat temu na maratonie horrorów, i spośród wielu mizernych poziomem dzieł, które miałem okazję widzieć na przestrzeni lat, ten tytuł pozostał w mojej pamięci. "Dom nocny" przedstawia historię świeżo owdowiałej Beth, która od śmierci męża doświadcza koszmarów i tajemniczych wizji. Gdy kobieta zaczyna przeszukiwać rzeczy zmarłego małżonka, odkrywa szokujące sekrety i zaczyna poszukiwać wyjaśnień.

Więcej filmowych TOp-ek przeczytacie na Spider's Web: