Mogłem stać się ofiarą tego seryjnego mordercy z serialu Netfliksa, bo prawie zabił mnie nudą

Czasem ofiarą pada agresywny przemocowiec, przed którym żona chce ochronić katowane dziecko. A czasem pozbycie się celu znacznie trudniej usprawiedliwić. Zgadza się: ogrodnictwo jest tu przykrywką dla działalności dość osobliwych płatnych zabójców, z których usług korzysta niedorzecznie sporo osób z okolicy.

Pewnego dnia coś odblokowuje się w Elmerze. Budzą się w nim emocje. Chłopak ma akurat pozbyć się wychowawczyni z przedszkola, Violety - jednak zamiast do zabójstwa, dochodzi do pocałunku. Od tej pory on, z natury chłodny i wycofany, będzie mierzyć się z czymś, czego dotąd nie zaznał - z miłością. Jednak jego despotyczna matka zrobi wszystko, by zrealizować zlecenie do końca.

„Ogrodnik” męczy właściwie od pierwszego odcinka - jest narracyjnie pogubiony i bardzo chaotyczny. Pierwsze minuty to galop przez ledwo zarysowane fakty z życia bohaterów, niezręczna i pośpieszna konstrukcja scen wprowadzenia, montowanych równie naprędce, bez oddechu. Dopiero po dłuższej chwili tempo się stabilizuje, ale początkowy zgrzyt potrafi nieprzyjemnie zaskoczyć.

A potem wcale nie jest lepiej. Wypowiedzi postaci często są bardzo niespójne z tym, czego wcześniej się o nich dowiedzieliśmy - albo z tym, co same doskonale wiedzą lub wiedzieć powinny. To wielka bolączka tej produkcji: dialogom brakuje wiarygodności, a nieraz nawet sensu.

Ustalmy: matka powoli przemieniająca syna w seryjnego mordercę to niezły materiał na niepokojący dramat psychologiczny. Co więcej, w fabule pojawiają się sugestie dziwnie intymnej relacji między Chiną a Elmerem, podszytej seksualnym napięciem. Jednak tytuł nigdy nie ma odwagi, by zapuścić się w te ciemniejsze rejony. Twórca Miguel Sáez Carral jedynie muska granice szaleństwa, jak gdyby bał się zrazić widza Netfliksa. W rezultacie wszystko wypada nijako i bezpiecznie, jakby za wszelką cenę starano się ugładzić potencjalnie odważny materiał.

Jedną z głównych osi narracyjnych jest wątek policyjny, który wypada znacznie słabiej od tego skupionego na ogrodniku. Oto dwoje detektywów, którzy na początku serialu znajdują ciało jednej z ofiar Elmera, zamiast skupić się na śledztwie, wikła się w melodramatyczne przepychanki i potencjalny romans. Jak można się domyślić, zamiast napięcia - nadciąga irytacja. Postać policjantki Carrery zostaje sprowadzona do roli zdesperowanej kobiety marzącej o romansie z żonatym partnerem. Całość trąci kiczem i do reszty psuje atmosferę, która mogła być gęstsza i bardziej niepokojąca.

Czasami zresztą twórcom udaje się zbliżyć do takiego właśnie klimatu, choć nigdy nie potrafią utrzymać go dłużej. Jedną z niewielu zalet produkcji jest fakt, że emocje stają się tu w pewnym sensie osobnym bohaterem. Dla Elmera są obce, przytłaczające i niebezpieczne. Gdy zaczyna się buntować wobec matki, staje się jasne, że ich relacja od dawna przekracza granice zdrowej bliskości. Ich współzależność - ona wykorzystuje go niczym narzędzie, on żyje pod jej kontrolą - generuje najciekawszy, a zarazem najbardziej niepokojący wątek. Matka, która wykorzystuje niepełnosprawność syna do popełniania zbrodni, a potem wpada w gniew, gdy ten wreszcie zaczyna  coś czuć i pragnie się uniezależnić, to portret rodzinnej toksyczności i manipulacji w najczystszej formie. Tu nie ma miejsca na prawdziwą matczyną miłość - liczy się dominacja, kontrola.

Freudyzmów tu niemało - represjonowane emocje, wykolejone rodzinne relacje, tzw. popęd śmierci i miłości. Psychologiczny koktajl, który mógłby być znacznie smaczniejszy, gdyby przyrządził go ktoś bardziej kompetentny. Niestety twórcy „Ogrodnika” zebrali kilka solidnych komponentów (pomysłów, metafor, motywów), ale zabrakło im umiejętności, by skleić z nich coś głębszego i ciekawszego. Ostatecznie miniserial okazuje się mdły, rozwleczony, niemądry. Podobnie zresztą jak bohaterowie - nijacy, bazujący na jednej, dwóch emocjach. Pozbawieni życia niemal tak bardzo, jak ofiary Elmera. W istocie jedynie portretująca matkę Cecilia Suarez jest wyrazista i zapadająca w pamięć.

Przeciętnie zainscenizowany, powolny serial próbuje operować aurą niesamowitości i niepokoju, ale przez większość czasu jest stanowczo zbyt teatralny, a momentami zwyczajnie przesadzony - w ten zniechęcający sposób. Choć potrafi przykuć uwagę, brakuje mu odwagi, by naprawdę przekroczyć granice gatunku i stać się czymś więcej niż tylko kolejną pseudo-psychologiczną i krawędziowo-mroczną opowieścią o miłości i morderstwie. Do tego: przeraźliwie nudną, choć słowo „nudna” jest tu niedopowiedzeniem. 

Czytaj więcej o Netfliksie w Spider's Web:

"Ogrodnik" to sześcioodcinkowy thriller psychologiczny stworzony przez Miguela Sáeza Carrala, wyreżyserowany przez Mikela Ruedę i Rafę Montesinosa. Obsada produkcji prezentuje się następująco: