"Pan Samochodzik" to film dla młodych widzów. Hejterzy, przestańcie narzekać na polityczną poprawność

Netfliksowy "Pan Samochodzik i templariusze" jest szybki, dynamiczny, żywiołowy. Twórcy postanowili bowiem, jak najbardziej odejść od materiału źródłowego, aby znana z oryginału Zbigniewa Nienackiego opowieść stała się atrakcyjna dla współczesnego, karmionego blockbusterami widza. Bo książka liczy sobie już prawie 60 lat, a to - umówmy się - szmat czasu, w trakcie którego wielokrotnie zmieniały się przyzwyczajenia i wymogi tak czytelników, jak i widzów. Pierwowzór nie zestarzał się na szczęście tak źle, jak jego poprzednia adaptacja - serialowy "Samochodzik i templariusze" - przy której można się dobrze bawić, jedynie mając na nosie nostalgiczne okulary.

Netflix postanowił walczyć z wszelkimi archaizmami znanej nam opowieści za pomocą nowych wątków i postaci. Dlatego właśnie wehikuł Pana Samochodzika może nie tylko pływać, ale też rozpędzać się do niesamowitych prędkości i nawet strzelać. Do tego dochodzi Adios siejący zniszczenie, gdziekolwiek się nie pojawi i waleczna Karen - córka przyjaciela protagonisty Petersena. To oczywiście tylko część wprowadzonych zmian, bo nie ma tu miejsca, aby wymienić je wszystkie. Część z nich rozwścieczyła jednak pewnych widzów. Dlaczego? Pewnie się domyślacie, że chodzi o "wprowadzaną na siłę poprawność polityczną". Ech...

Czytaj także:

Zacznijmy od tego, że "Pan Samochodzik i templariusze" to film daleki od ideału. Ma swoje wady, które zaczynają się na kwestiach technicznych (efekty specjalne), a kończą na fabularnych (od tych klisz może się w głowie zakręcić). Ale, hej, to tytuł skierowany do młodzieży i jako taki musi być prosty. Co prawda w kinach zapewne przepadłby w przedbiegach, ale z powodzeniem może konkurować z telewizyjnymi filmami przygodowymi. Nie ukrywajmy, to produkcja do kotleta w sobotnie popołudnie, ale potrafi widza porwać, zaangażować i zainteresować.

Urok "Pana Samochodzika i templariuszy" pozwala przymknąć oko na wszelkie wady, a poprawność polityczną trudno do nich tak naprawdę zaliczyć. Biorąc pod uwagę wcześniejsze dokonania Netfliksa w tej kwestii (zobaczcie... nie wiem, jakąkolwiek inną produkcję oryginalną platformy dla młodzieży), można zauważyć, że nie jest tutaj wrzucana bezmyślnie, tylko zgrabnie wplatana w całą opowieść. Przewija się tak naprawdę w wielu wątkach, z których najbardziej rzuca się w oczy w przypadku postaci Wiewióry - harcerki pomagającej głównemu bohaterowi w odnalezieniu skarbu.

Oczywiście przede wszystkim mamy tu do czynienia z genderową rewolucją, bo w oryginale Wiewiórką określano chłopca. Wiewióra w filmie to wygadana dziewczyna, która kiedy tylko może rzuca feministycznymi tekstami i oskarża mężczyzn o szowinistyczne zachowania. "Jako feministka nie wierzę w nic rodzaju męskiego" i "dopiero czwarta fala feminizmu coś zmieni" - mówi. Już powoli czytając te kwestie, można się zorientować, że to są żarty. Na ekranie ich humorystyczny wydźwięk wzmaga jeszcze zadziorność wcielającej się w bohaterkę Kaliny Kowalczuk. To naprawdę porządnie napisana i świetnie odegrana postać.

Poprawność polityczna występuje w "Panu Samochodziku i templariuszach" pod postacią dowcipu, oczka puszczonego w stronę współczesnego widza. Nie ma w tym ani krzty moralizatorstwa, tylko okazuje się po prostu kolejnym sposobem uaktualnienia opowieści rozgrywającej się w Polsce lat 60. Można zarzucać twórcom, że przez język, jakim posługuje się Wiewióra mamy do czynienia z zakłamywaniem prawdy historycznej. Można też płakać, że to brak szacunku dla materiału źródłowego i "Netflix zniszczyłeś mi dzieciństwo". Nie ma to jednak najmniejszego sensu.

W samą ideę adaptacji wpisane jest kreatywne podejście do oryginału - chodzi o to, aby zmienić pierwowzór pod kątem innego medium i jego odbiorców. Adaptacja może podążać własną ścieżką, bo najważniejsze jest to, żeby dana opowieść sprawdzała się w swoich własnych ramach. Tak właśnie dzieje się w "Panu Samochodziku i templariuszach", gdzie nikt nie udaje, że chodzi o coś więcej, niż prostą rozrywkę dla młodzieży. Przez wszystkie inne cytaty, nawiasy, odniesienia i uaktualnienia poprawność polityczna nie rozbija narracji. Zamiast tego pozwala twórcom trafić w gusta pożądanych przez Netfliksa widzów, bo rezonuje z ich światopoglądem.

"Pan Samochodzik i templariusze" nie jest skierowany do klasowych szyderców, którzy szkołę skończyli kilka(dziesiąt?) lat temu, a na lekcjach zawsze siadali w ostatnich ławkach. Film celuje w dzisiejszych fajnych dzieciaków, którzy walczą o środowisko i inkluzywność w każdym aspekcie życia publicznego. To właśnie jest modelowy odbiorca produkcji Netfliksa, a nie facet piszący z piwnicy swoich rodziców, jak to feministyczne żarty dziewczynki na ekranie zagrażają jego pojmowaniu męskości.

Pana Samochodzika i templariuszy obejrzycie na Netfliksie.