Kto jest kim w „The Last of Us”. Wyjaśniamy, jak działa świat po apokalipsie

Nie da się ukryć - "The Last of Us", serial powszechnie wychwalany, prezentuje dość typową dla postapokaliptycznych historii wizję świata. Nie jest to koncept zanadto skomplikowany - rzadko kiedy odbiega od znanych motywów. I w porządku; twórcy nie odwracają naszej uwagi od tego, co najbardziej liczy się w ich opowieści: od ludzi. Jeśli jednak chcielibyście nieco lepiej zrozumieć zasady rządzące światem po inwazji maczużników (Cordycepsów), śpieszymy z pomocą.

20 lat po tym, jak USA ogarnęła pandemia maczużnika, który zmienia swoich ludzkich żywicieli w pozbawione własnej woli, agresywne stworzenia, ludzkość jest zdziesiątkowana. Ci, którzy przetrwali, żyją w totalitarnych strefach kwarantanny, niezależnych osadach lub koczowniczych grupach. Świat przypomina dość klasyczny postapokaliptyczny krajobraz - opuszczone miasteczka, zarośnięte i przewrócone wieżowce, porzucone domostwa i pojazdy, świecące pustymi półkami, oszabrowane sklepy. Nigdzie nie można czuć się bezpiecznie, a największym obok zainfekowanych zagrożeniem dla człowieka jest - rzecz jasna - drugi człowiek. To klimat przywodzący na myśl „The Walking Dead”, choć - w moim odczuciu - znacznie bardziej ponury.

W totalitarnych strefach rządzi - rzecz jasna - dyktatura wojskowa. Przeciw ich władzy buntują się paramilitarne grupy rebeliantów. Każdy stara się przetrwać na swój sposób. Nie ma nadziei na powrót do dawnego stanu rzeczy: zainfekowanych nie da się wyleczyć, a maczużnik przejmuje coraz większą kontrolę nad ludźmi. W „The Last of Us” istotną rolę odgrywa motyw „życie toczy się dalej”; w gruncie rzeczy jest to też opowieść o życiu za wszelką cenę, o nowym rozpalaniu chęci do niego, o walce o nie. 

Grupa antyrządowa. Paramilitarna organizacja, która dąży do stworzenia szczepionki na infekcję - za wszelką cenę. Sprzeciwiają się wojskowej dyktaturze i nawołują do tego innych ocalałych. Prowadzą zawziętą walkę z żołnierzami FEDRY, choć jest ona nierówna - Świetliki mają mniejsze zasoby ludzkie i uzbrojenie. Zorganizowali się bezpośrednio po ogłoszeniu decyzji o wprowadzeniu stanu wojennego (reakcja na brak efektywności rządowej kwarantanny). 

Szabrownicy. Żyją z okradania i mordowania napadniętych. Walczą zarówno z wojskiem, jak i Świetlikami. Zazwyczaj poruszają się w grupach, piechotą, jednak niektóre gangi mają w posiadaniu pojazdy (np. opancerzonego, zmodyfikowanego Hummera).

Kult, który wykształcił się w czasie pandemii. Jego wyznawcy nie tolerują osób niewpasowujących się ściśle w ich przekonania. Praktykują składanie ofiar w postaci wieszania, wierząc, że uwolni ono torturowanych od zamieszkującego ich ciała grzechu.

The Federal Disaster Response Agency, czyli Federalna Agencja Reakcji na Katastrofy. Organizacja militarna, której po wybuchu epidemii powierzono władzę nad strefami kwarantanny (czyli również nad przebywającymi tam ludźmi). Żołnierze FEDRY bezwzględnie egzekwują posłuszeństwo, m.in. poddając uciekinierów ze stref publicznym egzekucjom. Posiadają wykrywacze infekcji, którymi testują ocalałych - na miejscu likwidują każdego, kto podczas badania okaże się zarażony. FEDRA wydaje kartki żywnościowe i przydziela obywatelom pracę.

Nazywana Wilkami organizacja paramilitarna z lokalizacją w Seattle. W dużej mierze składają się z dawnych członków Świetlików. Po pokonaniu armii przejęli przejęli mnóstwo wyposażenia; kontrolują duże terytorium, skutecznie zwalczając każdą grupę, która je naruszyła. Każdego obcego traktują nieufnie; przez lata stali się bardzo ksenofobiczni.

W grach istnieje kilka rodzajów zainfekowanych, rozróżnianych w zależności od stopnia rozwoju grzyba-pasożyta. Są to: biegacze, czyhacze, człapacze, purchlaki i właśnie klikacze. Sprawa jest prosta: im bardziej zaawansowane stadium choroby, tym groźniejszy zarażony przeciwnik.