Ten brutalny serial Netfliksa napawa mnie niepokojem. Trudno się go ogląda

Seriali o tematyce więziennej w streamingu nie brakuje. Mimo to twórcy nie rezygnują z eksplorowania tego gatunku, czego przykładem jest produkcja "Ubłocone" spod szyldu Netfliksa. Chociaż z początku może się wydawać, że jest to kolejny więzienny dramat, argentyński tytuł jest to jednym z najbardziej brutalnych i nieprzyjemnych seriali, jakie zasiliły bibliotekę streamingowego giganta.

Anna Bortniak

18.08.2025 17:13

ublocone opinia serial netflix wiezienny

REKLAMA

Trudno jest przygotować się na to, co serwuje serial "Ubłocone", spin-off tytułu "El Marginal. Syndykat zbrodni", zdając sobie nawet sprawę, o czym opowiada fabuła. To produkcja, którą ogląda się nie tyle z obrzydzeniem związanym z więziennymi realiami, które są dla kobiet szczególnie upokarzające, co z autentycznym niepokojem. Ten naturalistyczny serial z pewnością nie jest dla wszystkich - nie każdy będzie w stanie udźwignąć to, co się w nim dzieje.

REKLAMA

Ubłocone: opinia o serialu więziennym Netfliksa

Produkcja rozpoczyna się wypadkiem, kiedy furgonetka z grupą skutych kajdankami kobiet, które były transportowane do więzienia, wpada do wody. Z pojazdu udaje się wydostać jedynie pięciu z nich - Gladys (Ana Garibaldi), Oldze (Erika de Sautu Riestra), Marinie (Valentina Zenere), Yael (Carolina Ramírez) i Solicie (Camila Peralta). Jedna z więźniarek została bowiem uratowana przez partnera, a jednej nie udało się wydostać z tonącej furgonetki.

Ocalałe z wypadku kobiety zostają wysłane do więzienia La Quebrada, gdzie stają się częścią różnych więziennych ekosystemów. Yael zostaje przydzielona na oddział rodzinny, gdzie przebywają ciężarne więźniarki, z kolei Gladys i Marina trafiają na główny blok więzienny. Solita i Olga zostają natomiast przyjęte do tej części więzienia, gdzie pod nadzorem La Zurdy (Lorena Vega) nagrywane są materiały pornograficzne.

Początki w więzieniu nie należą do najprostszych. Okazuje się jednak, że może być jeszcze gorzej, gdy wychodzi na jaw, że siostrzenica Marii (Cecilia Rossetto), jednej z najdłużej osadzonych więźniarek, zginęła podczas wypadku z furgonetką. Maria poprzysięga zemstę na ocalałych kobietach, które w więziennej rzeczywistości będą musiały być jeszcze bardziej czujne.

"Ubłocone" to serial, który obfituje w wiele wątków. Na pierwszym planie obecna jest brutalna więzienna rzeczywistość, w której nikt nie przejmuje się tym, że oględziny nagich kobiet odbywają się w obecności lekarza. Seksualnych ujęć jest zresztą w tej produkcji bardzo dużo, co wydaje się być niepotrzebne, kiedy na przykład przez dłuższą musimy oglądać kobiety w aranżowanych na potrzeby filmu pornograficznego intymnych sytuacjach. Motyw ten właściwie niczemu nie służy. Być może twórcy chcieli sprawić, by w ten sposób produkcja jeszcze mocniej oddziaływała na widzów, ale jednocześnie były to niczym nieumotywowane kadry.

Wszystko w tym serialu dzieje się w ekspresowym tempie i nie ma chwili, aby odetchnąć. To wynika również z tego, że "Ubłocone" właściwie nie skupiają się na przedstawieniu głównych bohaterek (jedynie na początku dostajemy urywek tego, jak wyglądało ich życie, zanim zostały aresztowane), przez co nie ma przestrzeni na to, by lepiej je poznać. W konsekwencji fabuła nie zwalnia nawet na chwilę i dlatego w pewnym momencie trudno się tę produkcję ogląda. Pierwszy odcinek faktycznie dostarcza sporej dawki emocji, ale nagromadzenie tych brutalnych elementów sprawia, że na dłuższą metę seans staje się niesmaczny. Przez brak balansu trudno jest oglądać wszystkie odcinki za jednym zamachem.

Szaleńczy wyścig między wątkami, niezrozumiałe motywacje postaci czy brak umiaru w naturalistycznych scenach skutecznie zniechęciły mnie do oglądania więziennych produkcji na najbliższy czas. "Ubłocone" były dla mnie po prostu zbyt brutalne - miałam wrażenie, jakby z odcinka na odcinek starano się mnie zatrzymać jak najbardziej szokującymi rozwiązaniami, a niestety nie tędy droga. Szczególnie, że w tym gatunku mamy godnego polskiego reprezentanta, jakim jest serial "Skazana" - udowadnia on, że da się nakręcić produkcję, która oddaje więzienny klimat, genialnie portretuje swoich bohaterów i nie zostawia po seansie traumy.