Rasiści wściekają się na kolor skóry w 3. sezonie "Wiedźmina". A tymczasem Hissrich dalej rujnuje fabułę

Kilka dni przed ogłoszeniem nowych członków obsady i granych przez nich bohaterów w 3. sezonu "Wiedźmina" zastanawiałem się, jak wiele czasu musi jeszcze upłynąć, by uprzedzone umysły przestały reagować agresją na różnorodność w castingu. Bo przecież skoro nie rozsądek, to może chociaż przyzwyczajenie sprawi, że kwestia koloru skóry aktora (który, olaboga, nie pasuje odbiorcy do jego wyobrażenia o postaci) w końcu przestanie być tematem wywołującym takie emocje.

Tymczasem mija trzeci rok od premiery pierwszej odsłony serialu, a zafiksowani na tym punkcie widzowie wciąż pienią się w komentarzach. Choć przecież twórcy jasno i wyraźnie dali do zrozumienia, że nie zamierzają budować serialowej wersji tego uniwersum wyłącznie z białoskórych postaci. Z uporem i zacięciem godnym walki o lepsze jutro komentujący korzystają ze swojej największej broni - reakcji "Haha" na Facebooku, będącej współcześnie ostatecznym wyrazem buntu, ale i szyderczej wyższości.

To tylko kilka pierwszych lepszych przykładów - w sieci jest tego mnóstwo. Oczywiście, komentarze na Facebooku nie są realnym przełożeniem opinii wszystkich polskich widzów. Nie zmienia to jednak faktu, że osób piszących podobnie nieskładne, uprzedzone i skupione na rasie aktorów komentarze, jest cała rzesza. Ze swojej strony nie zamierzam zgłębiać tego przerobionego wielokrotnie tematu i wracać do oklepanych argumentów - sprawa jest prosta i klarowna.

"Wiedźmin" to amerykański serial skierowany do światowej publiczności, do którego z oczywistych przyczyn zatrudnia się aktorów o różnym kolorze skóry. Czy przy okazji premiery siódmego sezonu "Wiedźmina" część fanów wciąż będzie płakać, gdy coś nie spodoba im się na płaszczyźnie etnicznej? Pewnie tak, co jest o tyle absurdalne, że showrunnerka Lauren S. Hissrich dała nam naprawdę wiele powodów do w pełni racjonalnego niezadowolenia. I wygląda na to, że nadchodząca seria tego nie zmieni.

Jak wiemy, odstępstwa względem materiału źródłowego nie muszą być złe, czasem bywają wręcz wskazane. Przemyślane i sensowne modyfikacje potrafią wyjść adaptacji na dobre. Niestety, doskonale znamy przypadki, gdy twórcy nagle dawali ponieść się szalonej inwencji i wprowadzali w życie cudaczne modernizacje - nie tylko zbędne, lecz także obniżające jakość opowieści. A nieraz wręcz sabotujące spójność całej historii.

Choć należę do osób, które szczerze lubią 1. sezon "Wiedźmina", druga odsłona okazała się dla mnie olbrzymim rozczarowaniem. To nie tak, że twórcy poszli w ingerencji w źródło o krok za daleko - oni uczynili sobie z oryginału plac zabaw dla niekompetentnych scenarzystów. Dosłownie każda jedna z wprowadzonych zmian (nie mówię o kilku oryginalnych pomysłach, które miały pewien potencjał) odbiła się serialowi czkawką. Część z nich była zupełnie niezrozumiała - w miejsce kastrowanych postaci i wątków nie proponowano nic w zamian, a dopisane ścieżki fabularne nie tylko okazywały się niepotrzebne - często były wręcz rażąco głupie.

Najnowsze wieści związane z 3. serią nie napawają optymizmem - a to dlatego, że sugerują kolejne nieuzasadnione grzebanie w źródle. Nie chodzi nawet o przedwczesne względem oryginału wprowadzenie niektórych postaci (Milva). To zrozumiałe, że twórcy chcą zrobić im pewnego rodzaju podbudówkę (niezależnie od tego, czy ostatecznie okaże się udana i sensowna). Chodzi mi raczej o kolejne fanfikowe odjazdy.

Można odnieść wrażenie, że wprowadzając kolejnych książkowych bohaterów na ekran, twórcy rzucają dziesięciościenną kością. Powiedzmy, że wygląda to tak: im wyższy wynik, tym więcej modyfikacji zdecydują się wprowadzić. Każda ze ścian kości odpowiada kolejno: cechom charakteru, pochodzeniu postaci, celom, motywacjom - i tak dalej. Wypadło dziewięć? Okej, zostawiamy jej tylko imię. I tak rzucają i rzucają, mając nieprawdopodobne szczęście do wysokich wyników.

Brzmi absurdalnie? Pewnie, ale w inny sposób nie potrafię wyjaśnić tych zupełnie losowych modernizacji. O ile wstępnym opisom Milvy czy Mistle ciężko coś zarzucić, o tyle Radowid najwyraźniej okaże się potężną wariacją. Syn Vizimira w serialu będzie jego bratem, flirtującym z Jaskrem playboyem i intrygantem. Jasne, to postać dalszego planugdybym nie doświadczył smutnych efektów podobnych przeróbek, które popełnili twórcy serialowego "Wiedźmina" w przeszłości, być może nawet poczułbym się zaintrygowany.

Mając jednak w głowie 2. sezon, wyczuwam kolejny nietrzymający się reszty opowieści i kiepsko napisany wątek. Jeden z wielu - bo przecież wiemy już, że kolejnych zabaw materiałem będzie znacznie więcej. I jeśli istnieje powód, dla którego fanów powinien trafiać szlag, to jest nim właśnie to - masakrowanie świetnej historii i dziki, bezrefleksyjny taniec samozadowolenia na jej zgliszczach.