Czwartkowy Klub Zbrodni – recenzja. Netflix dostarczył kryminał, który tętni życiem

„Czwartkowy Klub Zbrodni” to dowód na to, że emerytura to nie koniec przygód - to początek zabawy z morderstwem, humorem i Helen Mirren na czele. Film dostępny jest w serwisie Netflix.

Konrad Chwast

28.08.2025 11:51

OCENA :

7/10

REKLAMA

Sielankowy dom spokojnej starości to miejsce spotkań towarzyskich, centrum opieki nad emerytami, hospicjum, a także siedziba najróżniejszych kółek zainteresowań. Jednym z nich jest Czwartkowy Klub Zbrodni. To właśnie w ramach tych swoich cotygodniowych spotkań Elizabeth (Helen Mirren), Ron (Pierce Brosnan) i Ibrahim (Ben Kingsley) rozwiązują kryminalne zbrodnie, których nie udało się doprowadzić do szczęśliwego końca policji. Niedługo do grupy dołącza również Joyce (Celia Imrie) i to ona będzie naszymi oczami w tym nowym świecie.

Nie jest to świat jednak zbyt skomplikowany, co zapewne potwierdzą czytelnicy pierwowzoru, a więc 1. tomu powieści o tym samym tytule. Zasadza się on na tym prostym założeniu, że grupa emerytów zagląda w ciemne zakątki ludzkiej duszy, babrze się w złu, morderstwach i przemocy, a jednocześnie są w tym tak naturalni i bezpretensjonalni, że ogląda się to z uśmiechem nieschodzącym z twarzy.

REKLAMA

Czwartkowy Klub Zbrodni – recenzja filmu Netfliksa

Punkt startowy jest prosty, ale samo śledztwo wcale takie nie jest. Jak to w zwyczaju mają dobre, choć konwencjonalne, kryminały zwrotów akcji, fabularnych wolt jest tu bez liku. Zanim bohaterowie odpowiedzą sobie na pytanie „kto zabił?”, będą musieli rozpakować kilkanaście innych zagadek, często nawet ciekawszych niż główny wątek.

Czwartkowy Klub Zbrodni rękami swoich członków wykonuje dobrą, detektywistyczną robotę, tylko że zamiast detektywów mamy tu grupę ludzi starszych, którzy tryskają energią i chęcią życia. W przeciwieństwie do swoich kolegów i koleżanek z książek i seriali, nasza grupa emerytów nie hamletyzuje, nie spędza połowy dnia nad kieliszkiem czy roztrząsaniem swojej smutnej przeszłości i życiowych błędów. Nie ma tu tej dołującej energii ludzi straconych i poharatanych, którzy muszą podjąć ostatnie w ich życiu śledztwo. To przewrotne, że właśnie emeryci są znacznie bardziej pogodni niż ci ciągle hamletyzujący detektywi.

Czwartkowy Klub Zbrodni - recenzja filmu od Netflix

Siła „Czwartkowego Klubu Zbrodni” tkwi właśnie w tej bezpretensjonalnej radości z życia, jaką tryskają bohaterowie. Dzieje się to nawet mimo tego, że mieszkają w domu spokojnej starości, w którym mieści się również hospicjum, a ich partnerzy czy przyjaciele odchodzą lub cierpią na typowe dla ich wieku przypadłości. Żeby trochę złagodzić ten, umówmy się, trudny temat, akcja rozgrywa się wśród elity finansowej. Są tu ludzie, którzy albo świetnie zarabiali w czasie swojego zawodowego życia, albo ich dzieci spijają finansową śmietankę.

Przez to całą opowieść otacza nimb nierealności, który pozwala bohaterom i widzom na luz. To opowieść nie z tego świata, która od czasu do czasu schodzi na ziemię, aby pokazać odrobinę mroku – w końcu to kryminał. Z tego powodu film momentami trzeszczy i traci na wiarygodności. Tak samo jak z powodu skrótów, jakie co chwile musi robić, aby odhaczyć najważniejsze elementy książki. To o tyle problematyczne, że niektóre z wątków stają się przez to bardzo powierzchowne i pod koniec filmu odpowiedzi zaczynają wyskakiwać jak z kapelusza, bo nie zostały wcześniej odpowiednio podprowadzone. W tym momencie powstaje pytanie, czy miniserial nie byłby lepszą formułą dla tej opowieści. Chyba byłby.

Czwartkowy Klub Zbrodni – czy warto obejrzeć?

Nowy film Netfliksa to bardzo udana mieszanka makabrycznych zbrodni, humoru i nastroju tak ciepłego, jak wizyta u dziadków. Nie mam wątpliwości, że skróty, dramatyczne skoki przez fabułę mogą być pewnym dyskomfortem zarówno dla fanów książki, jak i dla nowych widzów. Niech ta niedogodność nie przysłoni faktu, że to film udany i ciepły. Dokładnie taki, jakiego czasem potrzebujemy chłodnego jesiennego (lub letniego jeśli to lato 2025) wieczoru.