„Star Wars”: dlaczego George Lucas nie reżyserował filmów przez tak wiele lat? Przyczyną była samotność

Pomimo owocnej relacji Geoege’a Lucasa z pierwszą zoną, Marią Lou Griffin, współmontażystką części jego filmów (byli razem w latach 1969-1983), cały stres i presja związane z budową Lucasfilm, Ltd. i Industrial Light & Magic odbił się na ich małżeństwie z początku lat 80. Mimo adopcji córki, Amandy, konflikt pary w związku z premierą „Powrotu Jedi” poskutkował rozwodem.

W wywiadzie dla „Timesa”, w odpowiedzi na pytanie o to, czy wydarzenia z jego życia - takie jak właśnie wspomniany rozwód - oraz samotne ojcostwo, miały wpływ na jego twórczość, odpowiedział:

Po Amandzie Lucas adoptował jeszcze dwójkę dzieci - Katie i Jetta. Dopiero czwarte dziecko - córka - jest biologicznym potomkiem zarówno reżysera, jak i jego kolejnej żony, Mellody Hobson.

Zdeterminowany rodzic jeszcze bardziej odsunął się od „Gwiezdnych wojen”, skupiając się na produkcji kolejnych filmów o Indianie Jonesie w latach 80. Wraz z zespołem specjalistów od efektów specjalnych rozwijał wspomniane industrial Light & Magic w San Rafael w Kalifornii. Wcześniej wraz z Francisem Fordem Coppolą założył American Zoetrope (pragnął odejść od polityki Hollywood). Jego celem było wypełnienie próżni w sferze domów produkcyjnych zajmujących się efektami wizualnymi (mówił o tym w dokumencie Disneya „Light and Magic”). W połowie lat 80. zlecił firmie tworzenie efektów do produkcji swoich przyjaciół, dzięki czemu ILM wreszcie stało się dochodowym przedsięwzięciem. Firma produkowała analogowe efekty wizualne do mnóstwa skrajnie różnych od siebie filmów, od „Labiryntu” Jima Hensona po „Star Trek II: Gniew Khana”.

Czytaj więcej o GWIEZDNYCH WOJNACH w Spider's Web:

Wreszcie problemy finansowe się skończyły. Lucas skrupulatnie budował dział komputerowy w San Rafael pod koniec lat 80., osobiście finansując rozwój nowej technologii komputerowej, która miała dać początek m.in. pierwotnym działaniom Pixara czy też napędzać budowę przełomowego oprogramowania - m.in. Adobe Photoshop. Jednak technologia niezbędna do realizacji koncepcji prequeli Lucasa wciąż nie była wystarczająco zaawansowana.

Lucas nadal był producentem wykonawczym (np. „Willow”), pojawiał się na planach i w różnych filmowych lokacjach, ale od czasu „Nowej nadziei” wciąż nie wyreżyserował żadnego filmu. Przyczyną tego stanu rzeczy było właśnie rodzicielstwo, choć z czasem lepsza kondycja finansowa mogła pomóc twórcy znacząco się odciążyć.

W 1992 r. super-agent Michael Ovitz zaaranżował umowę, na mocy której Universal Pictures musiało sfinansować „Listę Schindlera” dla Stevena Spielberga, jeśli chcieli, by mógł on wyreżyserować również „Park Jurajski” dla ich studia. By nakręcić oba filmy w tym samym roku, Spielberg skierował swojego zaufanego przyjaciela, George’a Lucasa, do zajęcia się postprodukcją „Parku”, a sam poleciał do Krakowa, gdzie mógł rozpocząć prace nad swoim czarno-białym arcydziełem. Ta okazja pozwoliła Lucasowi przyjrzeć się z bliska rewolucyjnym przełomom w CGI, którym przewodził weteran ILM i legenda wizualnych efektów, Dennis Muren. Dwóch kluczowych animatorów komputerowych, Steve Williams i Mark Dippe, opracowali animowane komputerowo dinozaury do „Jurassic Park”, co udowodniło Lucasowi, że jego koncept „Mrocznego widma” w gruncie rzeczy można już wcielić w życie. 

W rezultacie po 16 latach Lucas, mając poukładane życie prywatne, nareszcie mógł przenieść „Mroczne widmo” na ekrany.