Przełomowa gala wręczenia „polskich Oscarów”. Pierwszy raz wygrała animacja

To pierwsza animacja w historii Orłów, która wygrała w głównej kategorii (podobnie było też na festiwalu w Gdyni). Film pochodzącego z Łodzi reżysera bynajmniej nie jest bajkową produkcją w stylu Disneya. Nie od razu też zrewolucjonizuje i spopularyzuje polską animację na świecie. Zresztą w ostatnich latach nie możemy poszczycić się zbyt wieloma dziełami w tym gatunku.

Może więc przetrzeć szlak dla innych rodzimych twórców i pokazać, że tworzenie „kreskówek” nie jest żadną ujmą na honorze artysty. Zwłaszcza, że w ostatnich latach seriale i filmy animowane dla dorosłych stają się coraz bardziej popularne. To już nie jest nisza, ale potężna gałąź kultury.

„Zabij to i wyjedź z tego miasta” to animacja, która jest wieloletnim (film powstawał aż 14 lat) bardzo osobistym projektem artystycznym reżysera. Chciał w ten sposób przywrócić swoich rodziców do życia, raz jeszcze przeżyć z nimi stracone chwile i „zakończyć to w sobie”.

Głosu postaciom użyczyło wielu znamienitych polskich artystów – wielu z nich odeszło przed premierą m.in. m.in. Andrzej Wajda, Irena Kwiatkowska, czy Gustaw Holoubek. Nagrodzony za muzykę został również nieżyjący kompozytor Tadeusz Nalepa.

To cieszy, ale... nie ma w tym niczego niespodziewanego. Film debiutującego w pełnym metrażu Jana Holoubka (syn Gustawa), którego znamy go też jako reżysera serialu „Rojst”, powstał na podstawie jednej z najgłośniejszych i najbardziej bulwersujących spraw w historii polskiego sądownictwa.

Tytułowy bohater spędził aż 18 lat w więzieniu za zbrodnię, której nie popełnił. Każdy aspekt tej historii doprowadza do frustracji, a film w przekonujący sposób oddaje koszmar na jawie, który przeżył Komenda i jego bliscy.

W główną rolę wcielił się Piotr Trojan, który wcześniej grał głównie w teatrze i niewielkie role w filmach i serialach, w pełni zasłużenie otrzymał statuetkę – jego kreacja jest przejmująca i bardzo realistyczna (choć Maciej Musiałowski w „Hejterze” też dał solidny popis, ale film dostał „tylko” nagrodę publiczności). Inne aktorskie nagrody powędrowały do jego filmowej matki Agaty Kuleszy oraz kolegi z celi - Jana Frycza.

W jedynej kategorii serialowej była ostra konkurencja („Król”, „Rysa”, „W głębi lasu”, „Szadź” i najmniej konkurencyjna „Chyłka. Rewizja”), jednak król jest tylko jeden. Produkcja Canal+ ma swoje wady (przesadna teatralność i sterylność niektórych scen), ale oddaje ducha książki Szczepana Twardocha i niezwykły klimat przedwojennej Warszawy. Została świetnie zagrana i zrealizowana z iście „królewskim” rozmachem.

Nietypowa nagroda miała za to miejsce w kategorii za najlepsze zdjęcia. Otrzymali ją dwaj twórców ex aequo: Piotr Sobociński jr za „Jak najdalej stąd” i Michał Englert za „Śniegu już nigdy nie będzie”. Poniżej publikujemy listę tegorocznych laureatów.