Co zmieniło się u bohaterów serialu „Rojst” przez 12 lat? Przyglądamy się postaciom

W tym czasie w miasteczku z serialu „Rojst '97” zaszły spore zmiany, choć nie tak duże, jak mogłoby się wydawać. Nowa produkcja serwisu Netflix pokazuje jasno, że mimo iż upłynęło 12 lat, zmienił się nawet system polityczny, to świat niewielkich miasteczek i w ogóle, prowincji wcale nie pędzi do przodu. Nasi bohaterowie wciąż mają podobne problemy, choć nieco zmieniły one barwę – niektóre z nich zbladły, inne z kolei przybrały na intensywności. Piotr Zarzycki i Witold Wanycz muszą zmierzyć się ze swoją przeszłością. Jak wyglądają nowe realia w „Rojst '97”? Sprawdzamy.

Gdy poznajemy Zarzyckiego jest on młodym dziennikarzem, ambitnym synem wysoko postawionego partyjnego działacza, który chce wyjść z cienia ojca. Ten drugi z resztą pojawia się w serialu i chce, aby Wanycz zniechęcił syna do pracy na prowincji i wrócił do Krakowa. W latach 90. wszystko się zmienia. Z nieopierzonego dziennikarza Zarzycki zostaje szefem redakcji lokalnej gazety. Jest to część procesu transformacji polskich mediów lokalnych, który były wykupowane z rąk państwa, ale też samych dziennikarzy po transformacji. Zarzycki wydaje się kandydatem idealnym – z jednej strony znany jest przez właściciela gazety, a z drugiej poznawał, choć przez krótki czas, realia pracy w peryferyjnym miasteczku.

W czasie, gdy rozgrywała się fabuła 1. sezonu „Rojsta”, Nadia była prostytutką, działającą w hotelu należącym do bohatera granego przez Piotra Fronczewskiego. Została pobita, gdy zaczęła kręcić się w pobliżu sprawy śmierci Zbigniewa Grochowiaka, co przyspieszyło jej decyzję o wyjeździe. Możemy założyć, że wyjechała do Niemiec. Bo gdy widzimy ją znowu, w nowym sezonie serialu, to prowadzi już zakład fryzjerski. Oznaczać to może, że zdobyła pieniądze, które były do tej pory jej najważniejszą motywacją do dotychczasowej pracy, a które pozwoliły zacząć jej nowe życie.

Choć to niewielka rola Piotra Fronczewskiego, to aż buzuje od znaczeń i odniesień. Gdy go poznajemy prowadzi hotel, hotelową knajpę i zarazem dom publiczny. „Jesteśmy skur****, ale nie jesteśmy głupi” – mówi do Wanycza, gdy ten podejrzewa go udział w śmierci córki jego kolegi. Stąd też wiemy, że kierownik jest człowiekiem bardzo dobrze ustawionym, działającym z komunistyczną władzą, ale też być może ma ciemną polityczną przeszłość. I gdy widzimy go w latach 90 to wiemy, że zmieniło się w gruncie rzeczy to, że nie należy już do PZPR. Wszystko inne jednak pozostało – hotel, wierny barman, wiedza na temat tego, co dzieje się w miasteczku oraz… pewien miękki typ władzy. To też komentarz na temat transformacji i czegoś, co nazwano potocznie „uwłaszczeniem nomenklatury”.

Grany przez Ireneusza Czopa bohater okazał się być jedną z osi, wokoło których kręcił się pierwszy sezon. To on zlecił milicjantom zabicie działacza, a potem zatuszowanie sprawy. Choć dramat, który się rozegrał, to znacznej mierze jego robota, to nie został ukarany i w latach 90. Dalej piastuje swoją funkcję. Jedyna kara, jaka go spotkała, to zawód w miłości, gdy okazało się, że Helena tak naprawdę go nie kocha, a sugerowała mu to, aby pomógł pozbyć się jej męża. Jej śmierć bardzo nim wstrząsnęła.

Gdy poznajemy ją w 1. Sezonie jest bardzo mocno związana z mężem, choć lepiej powiedzieć, że bardzo dba o rodzinę. Nie chce, aby jej związek rozpadł się – w końcu oczekują dziecka. 12 lat później jasne staje się, że związek z Piotrem nie jest tym, czego szuka w życiu, ich relacja zaczyna rozpadać się na drobne kawałki. W serialu „Rojst’97” wróciła do swojego zawodu, jest psychologiem szkolnym. Zaczyna też odkrywać, czego tak naprawdę oczekuje od życia i przy okazji odkrywać siebie.

Ojciec dziewczyny, która w 1. Sezonie popełniła samobójstwo. Mężczyzna w tamtym czasie płacił za swoją opozycyjną przeszłość i nie mógł znaleźć stałej pracy. Było to związane z tym, że często działacze antykomunistycznie otrzymywali wilczy bilet i zupełnie realnie byli wykluczani z rynku pracy. Gdy widzimy go w połowie lat 80. Jest już wrakiem człowieka, a 12 lat później, wcale nie jest lepiej. Tym razem ma jednak pracę – pisze horoskopy do „Kuriera", dużo pije i coraz bardziej traci kontakt z rzeczywistością. Robotę dostał trochę z litości, żeby miał gdzie pracować.

Wanycza, granego przez Andrzeja Seweryna, zostawiam na koniec, bo to on jest wisienką na torcie przekazu „Rojsta”. W jego przypadku nie zmieniło się niemal nic. Dalej jest człowiekiem pogrążonym w bólu spowodowanym przez przeszłość. Ciągle jest zimny, smutny i pozbawiony nadziei. Różnice między jego bohaterem z 1. i 2. sezonu związane są z pracą (już nie jest dziennikarzem) i z marzeniami (nie ma już niemal żadnych, porzucił nawet te o wyjeździe do Niemiec, aby spotkać się ze swoją ukochaną Elsą).